Οι μαθητές εκφράζονται
Το σχολείο σαν τόπος μάθησης και ελεύθερης έκφρασης ενθαρρύνει τους μαθητές να σχηματίζουν και να εκφράζουν τις απόψεις τους. Η μαθήτριά μας Σουλάνη Αγγελική έγραψε ένα ενδιαφέρον κείμενο με αφορμή τη συμμετοχή της στην 1η τηλεδιάσκεψη εκπροσώπων-μαθητών από όλο τον νομό Ηλείας.
Παραθέτουμε το κείμενο και ευχαριστούμε την Αγγελική που μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της:
ΚΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΙΟ
Με αφορμή την πρόσφατη συμμετοχή μου σε μια τηλεδιάσκεψη μαθητών από όλη την Ηλεία με πρωτοβουλία του πρόεδρου του 1ου ΓΕΛ ΠΥΡΓΟΥ , Στάμο Παναγιώτη , ήθελα να τοποθετηθώ ως προς τις ιδιόρρυθμες καταστάσεις που βιώνουμε . Θα ήθελα καταρχάς να τονίσω ότι στο παρακάτω άρθρο συμπεριλαμβάνονται σκέψεις τόσο από την πλευρά των μαθητών όσο και από των καθηγητών .
Καθώς λοιπόν άλλη μία χρονιά έφτασε στο τέλος της όλοι αναπολούν στιγμές που πέρασαν , εμπειρίες που έζησαν , συναισθήματα που ένιωσαν και δυσκολίες που πέρασαν . Σίγουρα οι περισσότεροι όμως θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως η φετινή χρονιά ήταν γεμάτη από δυσάρεστα γεγονότα που τους έφεραν στην θέση αυτές τις μέρες να ευελπιστούν ότι η νέα χρονιά επιφυλάσσει κάτι καλύτερο . Πρωταγωνιστής δεν θα μπορούσε να είναι κανείς άλλος παρά ο κορωνοιός . Αυτός ο ιός φερόμενος από τα βάθη της Ασίας ήρθε και άλλαξε όχι μόνο την ζωή μερικών ανθρώπων , αλλά την καθημερινότητα όλων . Ήταν θέμα χρόνου επομένως να «εισβάλλει» και στην χώρα μας . Με το πρώτο κρούσμα , με τις πρώτες μολύνσεις κατέφθασαν και τα μέτρα της κυβέρνησης για ολικό lockdown , ή όπως θα λέγαμε εάν δεν ζούσαμε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας . Άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι για πρώτη φορά με αυτού του είδους την κατάσταση χωρίς να ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν , πόσο θα διαρκέσει , τι θα επιφέρει και τί θα πρέπει να περιμένουν στο μέλλον . Σχολεία κλειστά , μαγαζιά κλειστά , μυαλά κλειστά , όλα κλειστά .
Σαν Έλληνες τολμώ να πω συσπειρωθήκαμε και βγήκαμε νικητές στην πρώτη μάχη με σκληρή προσπάθεια . Η νίκη αυτή ήταν προσωρινή . Το επόμενο κύμα έφτασε όπως ακριβώς ο Δούρειος Ίππος μέσα στην Τροία . Πάλι ξαφνικά , χωρίς προειδοποίηση , χωρίς κανένα περιθώριο , όλοι βρέθηκαν στα σπίτια τους απεγνωσμένοι πολύ περισσότερο από την πρώτη φορά . Δεν θα μιλήσω για κανένα πλήγμα στην οικονομία και σε άλλους τομείς γιατί προφανώς δεν είμαι ειδήμων . Για το μόνο που μπορώ να εκφέρω άποψη είναι για την παιδεία , ή μάλλον για την έλλειψη παιδείας . Αρχικά θα πρέπει να τονιστεί με μεγάλα γράμματα πως όποιο μέτρο ψηφίστηκε για την παιδεία στην περίοδο της πανδημίας ή εν μέσω αυτής , χαρακτηρίζονται από πλήρη άγνοια των δυνατοτήτων τόσο των μαθητών όσο και των καθηγητών . Οι προαναφερόμενοι από κοινού βαδίζουν ένα μονοπάτι που δεν ξέρουν ούτε πότε θα έχει τέλος , πώς θα φτάσουν ως εκεί και πολύ περισσότερο τι θα τους επιφυλάσσει αυτό . Η κυβέρνηση φρόντισε σε μια εποχή στην οποία προάγεται η στείρα απομνημόνευση και δεν καλλιεργείται η κριτική σκέψη των μαθητών να θέσει σε λειτουργία την τηλεκπαίδευση . Δηλαδή το μάθημα για όλα τα σχολεία πανελληνιώς να γίνει εξ αποστάσεως μέσω ηλεκτρονικών συσκευών , ανεξαρτήτως από την βαθμίδα , ανεξαρτήτως το είδος του σχολείου . Όταν ακόμη και η δια ζώσης μάθηση επέφερε αρκετά προβλήματα είναι επόμενο και φυσικό και η εξ αποστάσεως να έχει τα διπλάσια . Στην προσπάθεια βρίσκονται πλέον μαθητές , καθηγητές και γονείς να ανταπεξέλθουν σε αυτή την κατάσταση χωρίς να είναι αρχικά εφοδιασμένοι . Δεν μερίμνησε κανείς προτού να παρθούν οι αποφάσεις εάν όλοι οι μαθητές είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι , γιατί γι ακόμη μία φορά όλα έγιναν ακαριαία ενώ ισχυρίζονταν πως το τελευταίο πράγμα που θα έκλεινε ήταν τα σχολεία. Υπεράνθρωπες προσπάθειες καταβάλλονται καθημερινά από εκπαιδευτικούς οι οποίοι πασχίζουν να ξεπεράσουν την αδυναμία τους σε σχέση με την τεχνολογία , υπεράνθρωπες προσπάθειες καταβάλλονται καθημερινά από τους μαθητές που περνούν όλη τους την μέρα μπροστά από μία οθόνη , υπεράνθρωπες προσπάθειες καταβάλλονται καθημερινά από αυτούς που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την σύνδεση , ή ακόμη να εξοπλιστούν με αποτέλεσμα να τους στερείται βασικό δικαίωμα , αυτό της παιδείας .
Εκτός από το γεγονός ότι το μάθημα έχει γίνει απρόσωπο με όλη την σημασία της λέξης , δεν μπορεί να διδαχθεί και με τον προσδοκώμενο τρόπο για την αποτελεσματικότερη κατανόηση . Εάν επιθυμήσει κάποιος να περιγράψει την καθημερινότητά του εν μέσω της δεύτερης καραντίνας είτε είναι μαθητής είτε εκπαιδευτικός θα είναι η εξής : ξύπνημα , μάθημα για 7 ώρες σε μία οθόνη , ξεκούραση και φαγητό , δουλειά ή φροντιστήριο σε μία οθόνη , διάβασμα ή ξεκούραση και ύπνος , με το συγκεκριμένο μοτίβο να επαναλαμβάνεται σε καθημερινή βάση . Αυτή η παθητικότητα και η «απραξία» έχει ως αποτέλεσμα την διαταραχή της ψυχικής και σωματικής υγείας και την πρόκληση άγχους . Πότε θα καταλάβουν ότι η παιδεία δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε παράθυρα ; Σε κινητά ; Σε υπολογιστες; Η παιδεία είναι για να μεταδίδεται με την άμεση επαφή , με την οπτική επαφή , με την δια ζώσης ! Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μ΄ αυτό ! Εάν υπήρχε οργάνωση όλα θα ήταν πιο απλά και εύκολα , δεν υπάρχει μέριμνα για την παιδεία στις μέρες μας , σε μία χώρα που έχει αποδείξει με το παρελθόν της ότι γέννησε τον τρόπο με τον οποίο διδασκόμαστε τα μαθήματα , την διεκδίκηση των ελευθεριών και την δημοκρατία . Γιατί να μην μπορούμε να πρωτοπορήσουμε και τώρα ; Τι έχει αλλάξει ; Η απάντηση σ αυτό το ερώτημα είναι η απόφαση “Ad libitum” (κατά βούληση) . Οι άνθρωποι έχουν πάψει να σκέφτονται τα πράγματα και τις συνέπειες τους με αποτέλεσμα να τις επωμίζονται άλλοι . Όλα αυτά συμβάλλουν στην καθιέρωση μιας καθημερινότητας δύσκολης που απαιτεί την ίδια διαδικασία διαχείρησης όπως πριν την καραντίνα , χωρίς όμως να είναι το ελάχιστο το ίδιες μετξύ τους . Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν οι άνθρωποι καθηλώνονται αμέτοχοι σε μία αδιάφορη πραγματικότητα .
Η περίοδος αυτή είναι αρκετά δύσκολη και οι άνθρωποι που την περνάνε βρίσκονται σε αδιέξοδο . Θα πρέπει όλοι μας να δείξουμε κατανόηση και ανεκτικότητα , αφού μόνο αυτές δεν βρίσκονται αλόγιστα διασκορπισμένες στην κοινωνία μας . Τέτοιες μέρες επιβάλλεται να κατακλυζόμαστε από συναισθήματα ευγνωμοσύνης γι αυτά που διαθέτουμε , ασχέτως μας αρέσουν ή όχι . Ίσως οι καταστάσεις που ζούμε να θεωρηθούν πάτημα να εκτιμήσουμε αυτά που είχαμε αλλά τα περιφρονούσαμε . Στην συγκεκριμένη περίπτωση να εκτιμήσουμε την εκπαίδευση στο χώρο του σχολείου και την δια ζώσης μάθηση . Στην ζωή είναι απαραίτητο να περάσουμε από σαράντα κύματα για να αγαπήσουμε την μικρή λίμνη . ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !
